لغت Senile به معنای “به پیری رسیده” است و برای توصیف وضعیتی کاربرد دارد که شخصی به دلیل پیری، عملکرد شناختی و فیزیکی خود را از دست داده و ناتوان در انجام کارهای روزمره شده است. تلفظ این لغت به صورت /ˈsiːnaɪl/ است.
از کاربردهای این لغت می‌توان به توصیف وضعیت پیری در افراد، بیماری‌هایی مانند آلزایمر و دمانس، و ناتوانی در انجام کارهای روزمره اشاره کرد. همچنین، این لغت در برخی موارد به معنای “بی‌احترامی به پیران” نیز به کار می‌رود.
مترادف‌های این لغت عبارتند از: پیر، پیرزن، پیرمرد، بی‌حوصله، بی‌اشتیاق، بی‌انگیزه، بی‌حساب، بی‌توجه، بی‌تفاوت، بی‌تاب و بی‌حوصله. متضادهای این لغت عبارتند از: جوان، پرانرژی، پرحوصله، پرتوجه، پرانگیزه و پرتابش.
ریشه شناسی این لغت به لاتین senilis بازمی‌گردد که به معنای “پیری” است. این لغت برای اولین بار در سال 1664 میلادی در کتاب “The Anatomy of Humane Bodies” توسط جان کوک به کار گرفته شد.
در گرامر، Senile به عنوان صفت به کار می‌رود و معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد. به عنوان مثال: “My grandmother is becoming senile and forgetful.” به معنای “مادربزرگ من دارای وضعیت پیری و فراموشی می‌شود.”
