لغت Nomadic به معنای کوچ‌نشینی است و به افراد و گروه‌هایی اطلاق می‌شود که به صورت مداوم و بدون محل ثابت، در مناطق مختلف زندگی می‌کنند. تلفظ این لغت به صورت /nəʊˈmædɪk/ است.
کاربردهای لغت Nomadic در زبان انگلیسی بسیار گسترده است. این لغت در مورد اقوام و گروه‌هایی که به صورت کوچ‌نشین زندگی می‌کنند، استفاده می‌شود. همچنین، این لغت در مورد حیواناتی مانند شتر، گوسفند و بز که به صورت کوچ‌نشین در مناطق خشک و بیابانی زندگی می‌کنند، نیز به کار می‌رود.
مترادف‌های لغت Nomadic عبارتند از: wandering، itinerant، migrant، roving، traveling و متضادهای آن شامل: settled و stationary هستند.
ریشه شناسی این لغت به واژه لاتین “nomadicus” با معنای “کوچ‌نشین” بازمی‌گردد. اولین مورد استفاده از این لغت در سال 1579 میلادی در کتاب “A Geographical Historie of Africa” نوشته لئوناردو دو آفریقانو بود.
در گرامر، لغت Nomadic به عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند قبل از اسم قرار گیرد. به عنوان مثال: “Nomadic tribes have been living in this region for centuries” به معنای “قبایل کوچ‌نشین برای قرن‌ها در این منطقه زندگی می‌کنند”. همچنین، این لغت به عنوان اسم نیز به کار می‌رود، به عنوان مثال: “Nomads move from place to place in search of food and water” به معنای “کوچ‌نشینان برای یافتن غذا و آب از مکان به مکان حرکت می‌کنند”.
