لغت Mount به معنای “کوه” است و در زبان انگلیسی به عنوان فعل نیز به کار می‌رود که به معنای “نصب کردن”، “نصب شدن”، “بالا بردن” و “سوار شدن” است. تلفظ این لغت به صورت /maʊnt/ انجام می‌شود.
کاربردها و نقش ها:
– به عنوان اسم، Mount به معنای “کوه” استفاده می‌شود. به عنوان مثال: Mount Everest is the highest mountain in the world. (کوه اورست بلندترین کوه دنیاست.)
– به عنوان فعل، Mount به معنای “نصب کردن” و “بالا بردن” استفاده می‌شود. به عنوان مثال: She mounted the picture on the wall. (او تصویر را روی دیوار نصب کرد.)
– به عنوان فعل، Mount به معنای “سوار شدن” نیز به کار می‌رود. به عنوان مثال: He mounted his horse and rode away. (او بر اسبش سوار شد و رفت.)
مترادف ها و متضادها:
– مترادف های Mount: peak، summit، hill، mountain range
– متضاد های Mount: valley، plain، lowland
تاریخچه و ریشه شناسی:
لغت Mount از ریشه لاتین “montem” به معنای “کوه” گرفته شده است.
اولین مورد استفاده:
اولین مورد استفاده از لغت Mount به عنوان اسم در قرن ۱۴ میلادی بوده است.
توضیحات گرامری:
– به عنوان اسم، Mount به صورت مفرد و جمع قابل شمارش است.
– به عنوان فعل، Mount به صورت منظم در زمان‌های مختلف به کار می‌رود. به عنوان مثال: mount/mounts/mounted/mounting.
