لغت “Magnanimous” یک واژه انگلیسی است که از دو کلمهٔ لاتین “magnus” به معنای “بزرگ” و “animus” به معنای “روح” تشکیل شده است. این واژه به معنای بزرگوار، سخاوتمند و بزرگ دل است. تلفظ این واژه به صورت /mæɡˈnænɪməs/ است.
معانی و کاربردها:
– در معنای اصلی، “magnanimous” به شخصیتی اشاره دارد که بزرگواری و سخاوتمندی را نشان می‌دهد. این شخصیت به طور عمده به دلیل بزرگواری در برخورد با دیگران، رحمت و بخشش در برابر خطاها و توانایی در نگاه کردن به مسائل از دیدگاه گسترده‌تر و بزرگتر است.
– در معنای دیگر، “magnanimous” به معنای بزرگواری در قبول شکست و تسلیم شدن به شرایط نامطلوب است. این به معنای قدرت در نشان دادن بزرگواری و بزرگدلی در مواجهه با موقعیت‌های دشوار و ناخوشایند است.
مثال‌هایی از کاربردها:
1. Despite being insulted, he responded in a magnanimous manner, showing forgiveness and understanding.
2. The magnanimous leader graciously accepted defeat and congratulated his opponent on their victory.
3. She displayed a magnanimous attitude by generously donating a large sum of money to charity.
مترادف‌ها:
– Generous
– Noble
– Benevolent
– Gracious
– Charitable
متضادها:
– Petty
– Vindictive
– Mean-spirited
– Small-minded
تاریخچه و ریشه‌شناسی:
واژه “magnanimous” در انگلیسی قدیمی “magnanimus” بوده است که از لاتین “magnus” به معنای “بزرگ” و “animus” به معنای “روح” تشکیل شده است. این واژه در اوایل قرن ۱۶ میلادی وارد زبان انگلیسی شده است.
اولین مورد استفاده:
اولین مورد استفادهٔ واژه “magnanimous” در انگلیسی در سال ۱۵۷۷ ثبت شده است.
توضیحات گرامری:
واژه “magnanimous” یک صفت است که به صورت معمول با اسم‌ها و فعل‌ها به کار می‌رود. به عنوان مثال، “a magnanimous gesture” (یک حرکت بزرگوارانه) یا “to act magnanimously” (به صورت بزرگوارانه عمل کردن).
به طور کلی، واژه “magnanimous” به شخصیتی اشاره دارد که در برخورد با دیگران بزرگواری، سخاوتمندی و بزرگدلی را نشان می‌دهد.
