لغت Fugitive به معنای فراری، گریزان، متصرف، و یا موقت است. تلفظ این لغت به صورت /ˈfjuːdʒɪtɪv/ انجام می‌شود.
کاربردهای این لغت در زبان انگلیسی بسیار گسترده هستند. به عنوان مثال، این لغت ممکن است در مورد فردی که از زندان فرار کرده است، یا در مورد یک شیء یا ماده‌ای که به سرعت تبخیر می‌شود، استفاده شود. همچنین، این لغت ممکن است در مورد یک ایده یا احساسی که به سرعت تغییر می‌کند، به کار رود.
مترادف‌های لغت Fugitive عبارتند از: runaway، escapee، transient، fleeting، و temporary. متضادهای این لغت عبارتند از: permanent، lasting، و stable.
ریشه شناسی این لغت به لاتین “fugitivus” بازمی‌گردد که به معنای فراری و گریزان است. این لغت در قرون وسطی به کار گرفته شده است.
اولین مورد استفاده از این لغت در قرن 14 میلادی بوده است. در آن زمان، این لغت به معنای فراری و گریزان بکار رفته است.
در گرامر، این لغت به عنوان صفت و یا اسم به کار می‌رود. به عنوان صفت، این لغت به معنای فراری و گریزان به کار می‌رود. به عنوان اسم، این لغت به معنای فراری و گریزان به کار می‌رود. به عنوان مثال: “The fugitive was caught by the police” به معنای “فراری توسط پلیس دستگیر شد” است. “The fugitive nature of the idea” به معنای “طبیعت فراری ایده” است.
